Skip to main content

Factsheet

  • Naam: Ronald Bosma
  • Leeftijd: 48 jaar
  • Beroep: Senior recruiter construction & infrastructure
  • Burgerlijke staat: Samenwonend met Mariëlle, twee dochters Jasmijn (13) en Nienke (10)
  • Auto‘s: 912 Coupé 1968 (Irisch Grün) en 911 3.0 SC Targa 1979 (Schwarz)

Mag ik mij even aan u voorstellen? Mijn naam is Ronald Bosma, ik woon samen met Mariëlle en onze dochters Jasmijn (13) en Nienke (10). Mariëlle en ik hebben beiden de Hogere Hotelschool gedaan in Den Haag. We studeerden af richting Marketing & Sales. Mariëlle ging in de Marketing/Communicatie, en ik in de Sales. Al ruim 20 jaar ben ik werkzaam in de arbeidsbemiddeling; het detacheren van technisch hoger opgeleiden.

  

Mijn verhaal voor wat betreft Porsche begint niet anders dan veel van de leden die zich eerder voorstelden. Ook ik was als klein kind gegrepen door de Porsches die ik zag. Ik woonde in Amsterdam, waar ik vanuit het raam het politiebureau kon zien. Voor mij als kind waren politieauto's -kevers in die tijd - al speciaal, maar als er zo'n Targa van de Rijkspolitie stond, dan wist ik het; die wil ik later ook!

Het heeft even geduurd, want het leek nooit uit te komen. Aanschaf van een huis, geen garage te vinden om de auto in te stallen, kids op komst. Maar op de kop af 10 jaar geleden vond ik een garagebox naar wens en 2 weken later kocht ik mijn Porsche 912 uit 1968, een korte wielbasis dus. De aanschaf ging vlot, omdat de auto een paar dorpen verderop te koop werd aangeboden. De eigenaar had de auto uit Californië laten halen, zo'n Porsche leek hem wel wat. Een rode moest het worden. In Nederland viel de rode lak tegen, zodat werd besloten de auto te restaureren en de ooit gemonteerde impact-bumpers te verwijderen. De verrassing was groot toen er groen onder de rode lak vandaan kwam. Gelukkig wist de restaurateur de eigenaar te overtuigen dat de originele kleur toch eigenlijk wel erg mooi was, en zo werd ze weer Irisch Grün.

De restauratie was niet helemaal gepland, dus het budget was beperkt. Men koos er voor alleen de body en wat technische problemen aan te pakken, en het originele interieur te laten voor wat het is. 2 jaar nadat de restauratie klaar was, had de eigenaar er zo weinig mee gereden, dat hij besloot de Porsche te verkopen.

Ik viel meteen op de combinatie van de glimmende groene lak met het chroomwerk. Dat het interieur nog helemaal origineel was, en dus met "patina" zoals men dat tegenwoordig noemt, was voor mij een pluspunt.  Enerzijds kan ik het erg waarderen als alles origineel is, aan de andere kant mag je best zien dat de auto al bijna een halve eeuw rond rijdt.

  

Als je voor het eerst van je leven in een Porsche 912 rijdt, heb je geen referentiekader. Het is een oude auto, en zo reed de auto ook; wist ik veel. Druppels olie, moeilijk schakelen, rook uit de uitlaat, soms wat minder goed starten: ik nam het voor in eerste instantie voor lief. In de loop van de afgelopen 9 jaren heb ik stap voor stap de versnellingbak, koppeling en carburateurs laten reviseren. Wiellagers vervangen, goede banden en met elke stap werd de auto steeds beter. Toen bij compressiemeting bleek dat een zuigerveer gebroken moest zijn, heb ik ook de motor laten reviseren. De nokkenas was nog prima, de koppen ook, dus met nieuwe cilinders en zuigers en het nodige kleine materiaal was ik klaar. Hoewel, klaar, met een klassieke Porsche ben je natuurlijk nooit echt klaar. Later ook nog een elektronische ontsteking laten plaatsen door BAS Autoservice, na ons bezoek aldaar met de club. Resultaat is een veel betere koude start. Ondertussen kan ik echt genieten, ze rijdt heerlijk en is erg betrouwbaar.

Grote wens is nog de 14 inch wielen, die eigenlijk pas leverbaar waren voor modellen met lange wielbasis, te vervangen voor passende 15 inch velgen, maximaal 6 inch. Graag maak ik van de gelegenheid gebruik bij deze clubleden te vragen wie een set weet te staan.

Misschien moet ik nog even uitleggen waarom ik voor een 912 koos, en niet de 911. Hoewel uiterlijk geen verschil, is de motor van de 911 van hele andere orde. De keuze was enerzijds vanwege het budget - zo kon ik de motorfiets die ik had tenminste nog houden - maar ook omdat ik dacht dat een 4-cilinder eenvoudiger en goedkoper te onderhouden was. Dat de 912 motoren eigenlijk een stuk sneller slijten dan van de 911, dat wist ik toen nog niet.

Direct na aanschaf werd ik lid van de club. Daar leerde ik Gerard Ramaekers kennen, met wie ik later jarenlang navigatieritten heb gereden in zijn 911. Op een moment dacht ik: "die 6 cilinder power, dat wil ik ook wel". Ondertussen stegen de prijzen, en ik maar sparen. Ik hoopte mijn slag te kunnen slaan op het Porschefest in Rosmalen, waar mijn 912 in de clubstand stond opgesteld. Bordje "te koop" erop, en ik rondkijken naar een 911. Dat viel tegen, want de meesten waren net gerestaureerde S-jes die strakker waren dan toen ze uit de fabriek kwamen. Niet betaalbaar, en zoals gezegd; ik houd wel van een beetje patina. Bovendien verklaarde men me voor gek dat ik mijn 912 wou verkopen. Want "waar vind je zo'n auto in dezelfde staat?" werd me gezegd.

Vrijwel direct onder onze stand, op de begane grond, had ik naar een zwarte 911 Targa gekeken. Een 3.0 SC uit 1979, met nieuw interieur en nieuw targadak. De lak was net gepolijst, en in combinatie met de RVS targabeugel (redelijk schaarse optie voor een 79-er) vond ik hem wel wat hebben. Maar ja, impactbumpers, dus ik ben er niet serieus gaan praten.

  

Wat heb ik die week slecht geslapen; die Targa zag er zo goed uit! Noem het maar gerust vlinders in mijn buik. En ik zou hem kunnen kopen van het geld dat ik bij de 912 zou moeten leggen om een F model 911 te kopen. Na wat speurwerk vond ik de auto op internet, notabene vlak bij mijn werk. De auto is in 1979 in Nederland afgeleverd, en helemaal origineel zoals ze de showroom uit reed. Peter Broerse heeft de auto grondig voor me nagekeken, en dat bleek een meevaller, en zo had ik dus 2 Porsches. Ondertussen is het lijstje met "aandachtspunten" van Peter helemaal weggewerkt, en om lekker te kunnen klussen heb ik 's winters het motorblok en betreffende compartiment ook optisch aangepakt.

Soms vraagt men mij; wat moet je nou met meerdere Porsches. Je kunt er toch maar in 1 rijden? Ja helaas wel.  De 911 Targa en 912 Coupé zijn totaal verschillend en hebben elk hun charme, en ik geniet van beiden. 

Graag tot ziens op een volgend evenement!